Πριν από μερικά χρόνια είχα αγοράσει το album των ΜCR(My Chemical Romance) αλλά τότε δεν είχα καταλάβει ακόμα την αξία του.Ίσως φταίει η άγνοια που με διακατείχε εκείνα τα χρόνια όσο αφορά τα νέα rock συγκροτήματα. Επέμενα βλέπετε να είμαι πιστός στα 80s, τότε που η rock μουσική είχε κάτι το παραπάνω,κάτι που την έκανε μοναδική τόσο σε ήχο, σε στοίχο κλπ. Παρόλα αυτά μια μέρα που καθάριζα τα ράφια του γραφείου μου (και ναι το κάνω και αυτό) έπεσα επάνω στο συγκεκριμένο cd. Τότε άρχισα να σκέφτομαι γιατί το αγόρασα αφού ξέρω μόνο δυο κομμάτια από το όλο album. Και έτσι το έβαλα να παίζει, έκανα ένα καφεδάκι και άρχισα να το ακούω. Όταν το άκουσα όλο το ξανά άκουσα, και το ξανά άκουσα χωρίς να το βαριέμαι.Με άλλα λόγια το άφηνα να παίζει στην λούπα για αρκετή ώρα.
Το συγκροτηματάκι αυτό δεν είναι τόσο πολύ καινούργιο, μάλιστα υπάρχει στη μουσική σκηνή εδω και αρκετά χρόνια.Όπως πολλά άλλα νεότερα rock συγκροτήματα έχει αναπτύξει και αυτό ένα δικό του τρόπο να εκφράζεται και έτσι να μην έχουμε ένα καθαρόαιμο rock συγκρότημα. Είναι όμως τόσο καλοί σε αυτό που κάνουν που τους αξίζουν αρκετοί έπαινοι για την δουλειά τους.
Επέλεξα αυτό το album για το Choice of the Week γιατί πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα album που έχω ακούσει μέχρι τώρα.Αν βέβαια έχετε αμφιβολίες μπορείτε να το ακούσετε και να μου πείτε την γνώμη σας.
Σκέφτηκα πολύ για τη επιλογή αυτής της εβδομάδας, με 3 υποψήφια album και όλα ένα και ένα ήταν αρκετά δύσκολη. Παρόλαυτα όμως ξεκάθαροι νικητές ήταν οι Guns n Roses με ένα από τα μεγαλύτερα album που έχουν βγάλει μέχρι τώρα, το Appetite for Destruction. Ειλικρινά αυτό και το Nevermind των Nirvana είναι μερικά από τα καλύτερα και πιο ολοκληρώμενα album που έχω ακούσει στην ζώη μου αλλά και που έχουν κυκλοφορήσει. Επίσης μέσα σε αυτό τον δίσκο βρίσκονται και μερικά από τα καλύτερα και πιο δημοφιλή τραγούδια των Guns n Roses όπως το Sweet child o' Mine, ή το Paradise City αλλά και άλλα πολλά. Γιαυτό το λόγο κάθε μουσικόφιλος ασχέτως αν ακούει ροκ η πιο συγκεκριμένα το συγκρότημα αυτό πρέπει να έχει μια θέση στη δισκοθήκη του ή στον υπολογιστή του για αυτό το album.
Track List:
1.Welcome to the jungle
2.Its so easy
3.Nightrain
4.Outta get me
5.Mr. Bownstown
6.Paradise city
7.My Michelle
8.Think about you
9.Sweet child o' mine
10.You're crazy
11.Anything goes
12.Rocket queen
Όταν ακούς τις λέξεις System of a Down , Live concert και κυρίως το 2011 πως να μην ενθουσιαστείς?? Ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα ενώθηκε ξανά το 2011 για ένα μεγάλο tour που θα διαρκούσε δυο χρόνια (2011-2012), αφήνοντας ελπίδες σε εμάς τους απλούς fan για ένα νέο album στο μέλλον.Επειδή όμως τα λόγια είναι περιττά παραθέτω σε εσάς ολόκληρη την συναυλία στην Γερμανία για να την απολαύσετε. H δική μου αντίδραση όταν ξεκίνησα να την βλέπω: Fuck Yeah..!!!!
To έκτο album του Βρετανικού συγκροτήματος ονόματι Muse κυκλοφόρησε πρόσφατα με όνομα The 2nd Law στις 1 Οκτωβρίου στην Αμερική ενώ στον υπόλοιπο κόσμο στις 2. Μπορώ να πω πως περίμενα με αρκετά μεγάλη ανυπομονησία αυτό το album και όταν έπεσε τελικά στα χέρια μου( για να είμαι πιο ειλικρινής στο σκληρό δίσκο μου) το πέρασα στο ipod ώστε να το ακούω όλη μέρα. Ναι, τόσος ήταν ο ενθουσιασμός μου. Παρόλα αυτά οι ελπίδες μου για ένα εκπληκτικό γεμάτο εκπλήξεις album έπεσαν στο κενό καθώς άλλαζαν τα κομμάτια. Δεν θα πω ότι ήταν τελείως χάλια αλλά σίγουρα περίμενα πολλά περισσότερα από τον Μat και τη παρέα του.
Γενικότερα όταν κάποιος ακούσει το 2nd Law για πρώτη φορά θα καταλάβει σχεδόν αμέσως την αλλαγή κυρίως στο στυλ σε σχέση με τα προηγούμενα album τους. Σίγουρα η ένωση 2 η 3 στυλ ή ειδών μουσικής σε ένα album ήταν ένας από τους παράγοντες που έκαναν διάσημους τους Muse από την αρχή. Αλλά εδώ το έχουν παρακάνει αρκετά θα μπορούσα να πω, χρησιμοποιώντας μια μίξη από Queen, Radiohead, Bowie, 80s U2, metal και dubstep. Bέβαια μας είχαν δώσει μια πρώτη γεύση με το Resistance αλλά νομίζω πως η αλλαγή έγινε αρκετά γρήγορα. Παρόλα αυτά δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πω ότι δεν ακούγεται με τίποτα απλά προσωπικά περίμενα περισσότερα.
Κομμάτια που θα μπορούσα να ξεχωρίσω θα ήταν το Madness και το Liquid State.
Βαθμολογίες:
Rolling Stone Mag:3,5/5
Metacritic:69/100
Η Δικιά μου:3/5
1.Supermacy
2.Madness
3.Panic Station
4.Prelude
5.Survival
6.Follow Me
7.Animals
8.Explorers
9.Big Freeze
10.Save Me
11.Liquid State
12.The 2nd Law:Unsustainable
13.The 2nd Law:Isolated System
Label:Helium 3, Warner
Genre:Alternative Rock, New prog, Electronic Rock, Symphonic Rock
Χρόνια τριγυρνούσε στο μυαλό μου το όνομα Foo Fighters, παρόλα αυτά για έναν περίεργο λόγο δεν τους έδωσα την προσοχή που τους άρμοζε. Τις προάλλες όμως καθώς δεν είχα τίποτα να κάνω και με το pc ανοιχτό λέω γιατί όχι ?? Και έτσι ξεκίνησε. Βλέποντας και ακούγοντας πολλά κομμάτια έμεινα έκπληκτος στο πόσο λάθος ήμουν και αναρωτιόμουν γιατί δεν έκανα αυτή την αρχή νωρίτερα.Ανακαλύπτοντας το κάθε κομμάτι του Wasting Light και ακούγοντας με μια ιδιαίτερη προσοχή βρήκα επιτέλους ένα ακόμα συγκρότημα που αξίζει να υπάρχει σε όλες τις μουσικές βιβλιοθήκες. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πόσο οικείου μου έμοιαζαν η μουσική,τα σόλο ,τα vocals του Grohl. Ακούγοντας το ξανά και ξανά βρήκα τον εαυτό μου εθισμένο στις μελωδίες του Dave Grohl και της παρέας του.
Αντικειμενικά όμως το album αυτό αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή κάθε μουσικόφιλου. Με μία αίσθηση που είχαν τα album στην χρυσή εποχή της rock μουσικής και κομμάτια παραπάνω από ικανοποιητικά μπορώ να πω κατά την ταπεινή μου γνώμη ότι είναι ένα από τα καλύτερα ροκ album που έχω ακούσει τους τελευταίους μήνες
Track list:
1.Bridge Burning
2.Rope
3.Dear Rosemary
4.White Limo
5.Arlandria
6.These Days
7.Back & Forth
8.A matther of time
9.Miss the Misery
10.I should have know
11.Walk
Το καινούργιο album των Linkin Park ονόματι "Living Things" κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου στη Ιαπωνία και λίγες μέρες μετά στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό που παρατήρησαν οι fan αλλά και εγώ όταν άκουσα το cd ήταν ότι το συγκρότημα προσπαθεί να γυρίσει στα παλιά ακούσματα του καθώς απορρίπτει την νοοτροπία που είχε το "A thousand lives" και υιοθετεί ξανά τα στοιχεία που έκαναν το συγκρότημα γνωστό εξ' αρχής. Αυτό έγινε άμεσα αποδεκτό από τους fan τους αλλά και γενικότερα από τους κριτικούς των διαφόρων μουσικών σελίδων και περιοδικών. Προφανώς δεν ήθελαν να συνεχίσουν σε μια δεύτερη αποτυχία μετά το "A thousand lives", γιατί για να λέμε και την αλήθεια ήταν σκέτη αποτυχία.Σε αυτό το άλμπουμ τους όμως κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία όχι μόνο να επιστρέψουν στα παλιά τους λημέρια αλλά και να τα παντρέψουν με έναν διαφορετικό electronic ήχο.
Το αποτέλεσμα εκπληκτικό.Για άλλη μια φορά μας απέδειξαν ότι μπορούν να συνδυάσουν δυο και τρία διαφορετικά είδη μουσικής και να καταφέρουν πάρα πολύ καλά.
Οι κριτικές που έλαβε ήταν πάρα πολύ καλές με μερικές εξαιρέσεις (κριτικοί με κολλημένη ιδεολογία προφανώς).Πιο συγκεκριμένα η ιντερνετική σελίδα Metacritic του έδωσε 60/100 , το Allmusic 4,5/5 και το Rolling stone 3/5.Η προσωπική μου εμπειρία με το άλμπουμ μου έδωσε το δικαίωμα να του δώσω 8/10.Μια εκπληκτική δουλειά από τους Linkin Park που αξίζει πολλά συγχαρητήρια.
Track list:
1.
"Lost in the Echo"
3:25
2.
"In My Remains"
3:20
3.
"Burn It Down"
3:52
4.
"Lies Greed Misery"
2:27
5.
"I'll Be Gone"
3:31
6.
"Castle of Glass"
3:25
7.
"Victimized"
1:46
8.
"Roads Untraveled"
3:49
9.
"Skin to Bone"
2:48
10.
"Until It Breaks"
3:43
11.
"Tinfoil"
1:11
12.
"Powerless"
3:43
Label:Warner Bros
Genre:Alternative rock,rap rock,electronic rock,alternative metal
Αίσθηση έχει προκαλέσει ένα τραγούδι που πρώτο κυκλοφόρησε περίπου
στα μέσα του Ιουλίου από το Κορεάτη τραγουδιστή Psyμε το όνομα Gangnamstyle. Tο συγκεκριμένο κομμάτι ανήκει στο ιδιαίτερο
είδος μουσικής που ακούει στο όνομα K-POPκαι αποτελεί μια εναλλακτική της διεθνούς pop. Το συγκεκριμένο είδος συνήθως γνώριζε
την απαξίωση στις δυτικές χώρες λόγω της
ιδιαίτερης αμφίεσης των τραγουδιστών του αλλά και του ασιατικού στοίχου. Το Gangnamstyleόμως
έφερε την αλλαγή και αυτό έγινε σε ένα μήνα. Από την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα
έχει γίνει #1 σε 31 χώρες παγκοσμίως και τα viewsτου στο YouTubeαριθμούν
στα 460 εκατομμύρια, ένας αριθμός που συνεχίζει να ανεβαίνει, στο βαθμό μάλιστα
του ενός εκατομμυρίου την ώρα. Δείτε το :
Οδεύοντας προς το τέλος του φετινού καλοκαιριού και την αρχή του φθινοπώρου αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι εναλλακτικό, έχοντας κουραστεί λιγάκι από την mainstream καλοκαιρινή μουσική. Ψάχνοντας λοιπόν για κάτι που θα έκανε την διαφορά πέτυχα τους Play for a change, με αποτέλεσμα μια έκρηξη ενθουσιασμού κυρίως γιατί ανακάλυψα ότι τελικά υπάρχει ελπίδα στην μουσική. Οι play for a change είναι κατά κάποιο τρόπο η προσωποποίηση του οράματος του μεγάλου John Lennon, ένας κόσμος δηλαδή ενωμένος μέσω της μουσικής και μία προσπάθεια για παγκόσμια ειρήνη.
Λίγα λόγια:
Η ιδέα ξεκίνησε από τον Mark Johnson, έναν Αμερικάνο μουσικό παραγωγό, ο οποίος αποφάσισε να συγκεντρώσει μια ομάδα και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. στην προσπάθειά του να εξερευνήσει νέα μουσικά ακούσματα. Η ομάδα ξεκίνησε στις αρχές του 2000 και όπως είπε και ο ίδιος δεν ήταν εύκολη. Ταξίδευαν σε ένα κινητό μουσικό στούντιο ηχογράφησης χρησιμοποιώντας τον καλύτερο εξοπλισμό που μπορούσε να τους παρέχει η τεχνολογία εκείνης της εποχής. Με το καιρό όμως οι ανάγκες τους άρχισαν να μεγαλώνουν σε διάφορους τομείς, από την παροχή ενέργειας, την συντήρηση του εξοπλισμού στην δυνατότητα εγγραφής σε μεγαλύτερα επίπεδα ποιότητας. Παρόλα αυτά αυτό που ποτέ δεν άλλαξε ήταν ο σκοπός τους και η αφοσίωση τους σε αυτόν. Έτσι προσπάθησαν να παρέχουν ένα φιλικό περιβάλλον στον εκάστοτε καλλιτέχνη ώστε να μπορεί να εκφραστεί στον μεγαλύτερο βαθμό και να δώσει τον καλύτερο εαυτό του και κυρίως μια μοναδική και αυθεντική εμπειρία.
Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το 2007 όταν ιδρύθηκε το Play For a Change Foundation μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με σκοπό την ανέγερση κοινοτικών κέντρων για τις τέχνες και την μουσική που να είναι προσβάσιμα από όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια το 2008 έγινε προσφορά από μια δισκογραφική εταιρεία, την Concord Music Group , ώστε να μαζέψουν όλους καλλιτέχνες που πήραν μέρος σε αυτό το ταξίδι και να ξεκινήσουν συναυλίες και εμφανίσεις ώστε να ενισχύσουν το σκοπό.
O επίλογος:
Σήμερα όλοι πλέον μπορούν να λάβουν μέρος σε αυτό το όραμα καθώς υπάρχει η επιλογή δωρεάς στην σελίδα τους. Βέβαια δεν είναι κάτι αναγκαίο καθώς τα video τους υπάρχουν ελεύθερα στο youtube. Το σημαντικό όμως για μένα είναι η παρουσία τους στο κόσμο, μια ιδέα , μία πεποίθηση ένας σκοπός. Οραματιστές, απλοί άνθρωποι ξεκίνησαν να κάνουν κάτι πολύ δύσκολο και τα καταφέρνουν, αυτό φίλοι μου είναι μαγεία, η μαγεία της μουσικής. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Imagine του Lennon αλλά πλέον κάποιος θα μπορούσε να πει ότι έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα και αυτό που εύχομαι είναι να μην σταματήσουν αλλά να γίνουν έμπνευση και για άλλους, για όλο τον κόσμο.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..!!!
http://playingforchange.com/Σε αυτό το link θα βρείτε την επίσημη σελίδα με όλες τις πληροφορίες για αυτό το κίνημα, για αυτή τη ομάδα. Θα ήθελα να σας παρουσιάσω μερικούς από τους καλλιτέχνες αλλά είναι τόσοι πολλοί και τόσο μοναδικοί που είναι αδύνατο να διαλέξω.
Γιαυτό παραθέτω αυτό το video ως ένα μεγάλο παράδειγμα:
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα έλλειψης χρόνου και δυστηχώς έμπνευσης αποφάσισα να συνεχίσω αυτό που μου αρέσει περισσότερο, την ενημέρωση για θέματα μουσικής που απασχολούν τους περισσότερους από εμάς. Πφφφ Καλοκαίρι επιτέλους , ξεκούραση θαλασσίτσα και δυνατή μουσικούλα σε όλα τα beach bar της Ελλάδας. Τα κοκτέιλ στο χέρι και όλοι τώρα παραλία. Το καλύτερο όμως για όλους τους μουσικόφιλους στο καλοκαίρι είναι οι νέες μουσικές επιτυχίες που θα βγούν αλλά και όλα τα event που ήδη έχουν ξεκινήσει να γίνονται σε όλη τη χώρα.Εjekt Festival, Chopper Festival, Schoolwave, Rockwave , river party και τόσα πολλά άλλα που θα γεμίσουν αυτό το καλοκαίρι και θα μας δώσουν έναν αέρα ανανέωσης και χαλάρωσης βοηθώντας να ξεφύγουμε έστω και λίγο από την σκληρή και δύσκολη καθημερινή ζωή.Φυσικά εκτός απο τα φεστιβάλ θα γίνουν και κάποιες μεγαλές συναυλίες όπως αυτή των Red Hot Chili Peppers στην Αθήνα, των Duran Duran στην Θεσσαλονική και φυσικά οι διαδοχικές εμφανίσεις των David Guetta, Armin Van Buuren και Tiesto στην Μύκονο στο Paradise.¨Ενα πλούσιο καλοκαίρι γεμάτο μουσική και διασκέδαση μας περιμένει. Σας εύχομαι όλοι να έχετε ένα πολύ υπέροχο καλοκαίρι και να περάσετε τέλεια με πολύ θάλασσα πολύ μουσική και φυσικά με καλή παρέα. ;)
Στις 27-6-2012 επιστρέφει για 8η χρονιά το Ejekt Festival στην Αθήνα με ένα εκπληκτικό line up καλλιτεχνών και από την εγχώρια αλλά και διεθνή μουσική σκηνή. Θα μπορούσε να πει κάποιος και όχι άδικα ότι το φετινό line up μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν παρουσιαστεί στον ελλαδικό χώρο.Ονόματα όπως Kasabian, James και Katzenjammer θα ωθήσουν πολλούς μουσικόφιλους να προμηθευτούν ένα από τα πολυπόθητα εισιτήρια και να δώσουν το παρόν στο φετινό Ejekt Festival.Πιστό στην συνταγή του μας παρουσιάζει για άλλη μια φορά μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στην rock και dance μουσική σε ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα μουσικά φεστιβάλ στην Ελλάδα.
Τι είναι όμως το Eject Festival;; Το Ejekt Festival ξεκίνησε το 2005, αρχικά για να καλύψει την ανάγκη του ελληνικού κοινού για ένα εναλλακτικό φεστιβάλ με βάση την ηλεκτρονική μουσική. Η πρώτη διοργάνωση παρουσίασε ονόματα όπως οι Chemical Brothers, Dave Clarke και Bent.
Από το 2005 διοργανώνεται σε ετήσια βάση ενώ έχει κερδίσει τη θέση του ως ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά φεστιβάλ, με συνολικά πάνω από 55.000 επισκέπτες. Αποτελεί το μοναδικό φεστιβάλ της χώρας που συνδυάζει ανερχόμενους καλλιτέχνες από την εγχώρια και διεθνή σκηνή με πραγματικούς θρύλους της μουσικής.
Από τη σκηνή του έχουν περάσει ονόματα όπως Moby, James, Bad Religion, Unkle, Faith No More, Pixies, Jarvis Cocker, Royksopp, Beastie Boys, Editors, Klaxons, The Vaccines, The Subways και πολλοί άλλοι αγαπημένοι καλλιτέχνες του μουσικού κοινού.
Το Ejekt βρίσκεται πάντα στις αναφορές του ελληνικού και διεθνή τύπου, είτε για το line-up του ή ακόμα και για το μοναδικό χώρο διεξαγωγής του, σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα.
Και ένα βιντεάκι από το περσινό φεστιβάλ και πιο συγκεκριμένα από την συναυλία των Moby...
Υπάρχουν τόσα πολλά και αξιόλογα είδη μουσικής στις μέρες
που πλέον είναι δύσκολα να τα θυμάσαι όλα. Κάθε μέρα συνθέτες, στιχουργοί και
καλλιτέχνες μας δίνουν και κάτι διαφορετικό προσπαθώντας έτσι να φτάσουν στην
κορυφή. Αυτό θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι καλό καθώς με τόσους
καλλιτέχνες εκεί έξω και με τον ανταγωνισμό που υπάρχει ο καθένας θα προσπαθεί
να περάσει τον άλλον δίνοντας μας κάτι καλύτερο. Δυστυχώς αυτό όμως δεν ισχύει
στις μέρες μας, αντίθετα με τις παλαιότερες εποχές που οι καλλιτέχνες τα έδιναν
όλα ώστε να ξεπεράσουν τους υπόλοιπους στην ποιότητα των κομματιών τους. Σήμερα
έναν τραγουδιστή το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αριθμός των αντίτυπων που
θα πουλήσει το νέο albumτου. Έτσι μειώνοντας την ποιότητα ανεβαίνει η ποσότητα,
υπερβαίνει η συνηθισμένη μουσική και ο ανούσιος στοίχος.
Πώς όμως φτάσαμε εδώ;; Τι πήγε στραβά;; Θα μπορούσε να πει
κάποιος ότι αντίθετα με παλαιότερες εποχές οι καλλιτέχνες είναι πολύ
περισσότεροι . Αυτό είναι εν μέρει σωστό αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά που
για μένα είναι και η αιτία της ραγδαίας πτώσης της ποιότητας της μουσικής, το
ταλέντο. Αναλογιστείτε τις εποχές του ’70 ή του ’80, τότε για να μπορούσε
κάποιος να βγάλει albumέπρεπε να περάσει από πολλές οντισιόν και να προσπαθήσει όσο
πιο πολύ μπορεί για να τα καταφέρει και φυσικά δεν κατάφερνε τίποτα αν δεν είχε
την φωνή που έπρεπε. Οι στιχουργοί και οι συνθέτες τα έδιναν όλα για να βγάλουν
κομμάτια που όχι μόνο θα είναι ποιοτικά αλλά και θα ανταποκρίνονται στις
απαιτήσεις του κόσμου. Έτσι η κυκλοφορία ενός albumεκείνες
τις εποχές θεωρούνταν κάτι πολύ δύσκολο που για να επιτευχθεί χρειάζονταν
μεγάλος αγώνας και πολύ προσπάθεια. Αντίθετα σήμερα όλοι θέλουν να γίνουν
τραγουδιστές/στριες και οι περισσότεροι τα καταφέρνουν αν βέβαια έχουν το σωστό
μέσο ή την εξωτερική εμφάνιση που ψάχνουν οι αγαπημένες μας δισκογραφικές. Από
την άλλη οι συνθέτες έχουν το δύσκολο έργο να συνθέσουν ένα κομμάτι που να
διαφέρει, πράγμα δύσκολο καθώς δεν υπάρχει παρθενογένεση πλέον. Έτσι αρκούνται
στο να παίρνουν κομμάτια από άλλους και να τα τροποποιούν στα μέτρα τους και
στις ανάγκες τους. Οι στιχουργοί δεν έχουν δύσκολο έργο καθώς το μόνο που
κάνουν είναι να γράψουν μερικές σειρές στίχους με ένα ‘‘πιασάρικο’’ ρεφρέν.
Έτσι βγαίνουν πιο γρήγορα album
και ανεβαίνει το εισόδημα του
τραγουδιστή και των στελεχών των δισκογραφικών εταιρειών. Και εμείς με
την σειρά μας βάζουμε παρωπίδες και πάμε τρέχοντας να τα αγοράσουμε. Εδώ είναι
η κύρια αιτία της πτώσης της μουσικής
ποιότητας, εμείς, ναι εμείς φταίμε. Φταίμε γιατί όταν το ακούσουμε αντί
να πάμε στην δισκογραφική να πετάξουμε το cdκαι να ζητήσουμε τα λεφτά μας ,
χαιρόμαστε και λέμε ότι είναι τέλειο μόνο και μόνο γιατί είναι από τον
συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Όλο αυτό μπορεί να σας φανεί υπερβολικό και δυσνόητο
αλλά με το συγκεκριμένο παράδειγμα που θα αναφέρω κλείνοντας το άρθρο θα
καταλάβετε τι εννοώ. Έχουμε τα τραγούδια του ’50, του ’60, του ’70 κλπ και τα
σημερινά. Ποιά η διαφορά τους;; Τα πρώτα τα ακούμε και τα τραγουδάμε από όταν
ήμασταν παιδιά και ακόμα συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε να τα ακούμε. Από την
άλλη έχουμε τα σημερινά τραγούδια όπου εν έτη 2012 ένα κομμάτι που βγήκε το
2008 θεωρείται παλιό και ούτε το παίζουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ούτε εμείς
θέλουμε να τα ακούμε.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ
ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ JUSTINBIEBER ΤΗΣ SELENAGOMEZ ΚΑΙ ΤΗΣ LADYGAGA!!!!
Ένας κόσμος φανταστικός και μαγικός χωρίς όρια και σύνορα. Πηγάζει από τη ζωή του κάθε ανθρώπου, από τα βιώματα του, τα συναισθήματα του. Η μελωδία και οι στίχοι επηρεάζουν κάθε στιγμή και συναίσθημα, η μουσική είναι αυτή που μας συντροφεύει σε κάθε μας στιγμή. Στον έρωτα, στην αγάπη, στη λύπη και σε κάθε απογοήτευση οδηγός είναι μερικές μόνο γραμμές και λέξεις για να αισθανθούμε καλύτερα ή να ολοκληρώσουμε το συναίσθημα ευφορίας που μας διακατέχει. Ένα μόνο τραγούδι αρκεί για να μας φτιάξει ολόκληρη τη διάθεση και τη μέρα, να μας απογειώσει συναισθηματικά και μας υποδείξει ακόμη πόσο όμορφη είναι η ζωή. Πιστεύω δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον έσει συντροφεύσει η μουσική για μια στιγμή καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας του, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στην καφετέρια ακόμα και στο δρόμο όπου οι πλανόδιοι μουσικοί φροντίζουν να ομορφαίνουν με το ταλέντο τους την πληκτική καθημερινότητα και μονοτονία. Ζούμε σε ένα κόσμο με υποχρεώσεις, άγχος και αγωνία για το αύριο. Η μουσική μας δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε σε ¨κόσμους¨ άγνωστους, να ονειρευτούμε και να αναπολήσουμε τα παιδικά μας χρόνια, όμορφες ξέγνοιαστες στιγμές. Χαμόγελα, ευτυχία, γαλήνη, 3 λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τη προσφορά αυτής της τέχνης. Ανατριχίλα, ένα συναίσθημα που προξενείτε στο άκουσμα μιας μόνο φράσης, μιας λέξης. Η φωνή του καλλιτέχνη, κάθε νότα συνταράσσει όλο σου το είναι. Η μουσική σε οδηγεί σε ένα ονειρικό μονοπάτι, σε ολοκληρώνει και σε βοηθάει να βιώσεις κάθε είδους συναίσθημα, τα κλάψεις, να γελάσεις να αισθανθείς γενικότερα. Πιστεύω η μουσική είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία και όχι απλώς ένα μέσο διασκέδασης.
Όπως έχει αναφέρει ο Γερμανός φιλόσοφος & μαθηματικός: Gottfried Leibnitz, «Μουσική είναι η ηδονή που αισθάνεται η ανθρώπινη ψυχή όταν μετράει, χωρίς να έχει συναίσθηση ότι μετράει.»
Οι επιλογές μου αυτή τη βδομάδα έχουν μια house αίσθηση και πιστεύω ότι θα σας αρέσουν. Λόγω κάποιον περιστατικών δυστυχώς δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω το άρθρο, το οποίο όμως εάν όλα πάνε καλά θα είναι έτοιμο σε λίγες μόνο μέρες.
1.Olly Murs ft Rizzle Kicks - Heart skips a beat (Dj Hamano club remix)
2.Sillicone Valley - Feeling blue (Soul mechanic remix)
3.Katy Perry - The one that got away (7th Heaven remix)
4.Skylar Grey ft Afrojack - Coming Home (Dirty south remix)
5.Pitbull fr Chris Brown - International love (Jumpsmokers remix)
6.Sean Paul - She doesnt mind (Dj Nelsmann house remix)
7.Nicki Minaj - Super Bass (Dino Roc & Dj CJ remix)
8.Akon ft Eminem - Smack that electro (Dj Santarosa remix)
9.Snoop dogg - Smoke Weed Everyday (Hedegaard remix)
10.Flo Rida ft Sia - Wild Ones (Miami Life Remix)
Εκτός από την playlist τη οποία αλλάζω κάθε βδομάδα όπου δίνω τις προσωπικές μου επιλογές αυτή τη βδομάδα αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό. Αυτή τη βδομάδα ανέβασα ένα top 10 με τις επιλογές μου και σε μορφή δημοσίευσης και ελπίζω σύντομα να μπορώ να παρέχω την δυνατότητα για download αυτών των τραγουδιών.
1.Lana del Ray - Born to die (Gucci Vamp Remix)
2.Coldplay - Paradise (Fedde le Grand Remix)
3.MIMS - Like this (Dj Santarosa Regaeton Remix)
4.U2 - Beautiful Day (Virtual Groove)
5.Rihanna ft Calvin Harris - We found love (Dj Solovey Remix)
6.Tim Berg - Levels (Skrillex Remix)
7.Gotye fr Kimbra - Somebody that i used to know (4FRNT Remix)
8.Foster the people - Pumped up kicks (Younglife Remix)
9.Calvin Harris - Feel so close (Benny Benassi Remix)
10.Pitbull ft Neyo - Give me everything tonightt ( Rehab Remix)
Όλα τα τραγούδια είναι remix και επέλεξα τα συγκεκριμένα γιατί πολλές φορές το remix είναι καλύτερο από το original. Ελπίζω να σας αρέσουν και να ανέβει η διάθεση σας. :)
Πόσο βαρετός μπορεί άραγε να γίνει ο κόσμος??? Πάρα πολύ κατά την γνώμη μου όταν είσαι αναγκασμένος να παραμελήσεις χόμπι και και ασχολίες και αναγκαστικά να μείνει σπίτι λόγω του καιρού. Πλησιάζει καλοκαίρι αλλά ακόμα ο καιρός παίζει μαζί μας και το παιχνίδι αυτό έχει αρχίσει να γίνετε κουραστικό. Για αυτό το λόγο όσοι διαβάσετε αυτό το κείμενο και νιώθετε το ίδιο κάντε αυτό που λέει ο τίτλος... απλά ανοίξτε την ένταση ρίξτε το μπάσο στα σημεία που να τρίζει το σπίτι, με άλλα λόγια κάντε το σπίτι σας ένα μικρό club. Μην σας νοιάζει για τους γείτονες θα καταλάβουν και αν είναι σωστοί θα κάνουν το ίδιο ;) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ Η Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΣΑΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ... !!!
Πόσοι από εμάς έχουμε ακούσει τραγούδια από άγνωστους καλλιτέχνες είτε στο youtube είτε σε άλλες σελίδες με θέμα την μουσική και έχουμε αναρωτηθεί γιατί τέτοιες φωνές έχουν μείνει στο παρασκήνιο και δεν έχουν ακουστεί όσο θα έπρεπε ενώ άλλοι μη τόσο ταλαντούχοι έχουν πετύχει τόσα πολλά. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι απλή αλλά και τόσο τραγική που πολλές φορές δεν μπορούμε να την δούμε ή πολύ απλά δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε. Πριν συνεχίσω θα ήθελα να τονίσω ότι το άρθρο αυτό αφορά τον ελλαδικό χώρο μιας και εγώ είμαι Έλληνας και ως εκ τούτου δεν έχω γνώση για το τι γίνετε στις υπόλοιπες χώρες αυτού του κόσμου. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα που έθεσα πιο πάνω είναι η τύχη και φυσικά οι γνωριμίες, με αλλά λόγια και πιο λαϊκά το λεγόμενο μέσον, παράγοντες καθοριστικοί για την επιτυχία ενός καλλιτέχνη στις μέρες μας. Πλέον ένας στους τρεις Έλληνες ασχολείται με τη μουσική και έχει την επιθυμία να πετύχει σε αυτό τον τομέα μιας και θεωρεί ότι είναι ο πιο εύκολος τρόπος να αποκτήσεις γρήγορα φήμη και χρήματα. Και εδώ είναι το σημείο που χάνεται το πάθος, το πάθος που στις παλαιότερες εποχές μαζί με το ταλέντο βοηθούσαν τον καλλιτέχνη να φτάσει και να πετύχει τόσα πολλά στην μουσική βιομηχανία. Πλέον αυτά τα δύο δεν είναι αναγκαία χαρακτηριστικά για έναν καλλιτέχνη καθώς έχουμε περάσει πια στην εποχή της εικόνας και με βασικό συστατικό στην επιτυχία να είναι η εξωτερική εμφάνιση.
Γιαυτό το λόγο βλέπουμε καθημερινά πραγματικά μεγάλα ταλέντα με φωνές που θα ζήλευαν οι σημερινοί Έλληνες τραγουδιστές να μένουν στο παρασκήνιο και στην πορεία να χάνονται αφήνοντας εμάς τους υπόλοιπους ανθρώπους με ένα γιατί, γιατί άλλοι με χειρότερη φωνή να είναι τόσο διάσημοι και γνωστοί και όχι αυτοί με το πραγματικό ταλέντο να χαραμίζονται τόσο πολύ και τόσο άδικα. Βέβαια πολλοί είναι αυτοί που δεν αποζητούν να αποκτήσουν φήμη και χρήματα αλλά πολύ απλά θέλουν να κάνουν μουσική και να φέρνουν χαμόγελα στα πρόσωπα αυτών που τους ακούνε. Έτσι μένουν με δικιά τους πρωτοβουλία στο παρασκήνιο αφήνοντας έτσι άλλους να το <<παίζουν>> τραγουδιστές και μουσικοί, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από τα δύο αλλά αντίθετα είναι προϊόντα μια πολύ καλής προώθησης. Το μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από αυτό το άρθρο είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε ως κριτήρια το πόσο διάσημος είναι κάποιος αλλά πρέπει να δίνουμε περισσότερο έμφαση στη φωνή και στο ταλέντο ενός καλλιτέχνη. ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Είναι η πειρατεία τελικά έγκλημα ή όχι?? Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω την προσωπική μου άποψη και γιατί πιστεύω ότι η πειρατεία δεν αποτελεί ούτε έγκλημα ούτε κλοπή....Η ΠΕΙΡΑΤΕΊΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.. είναι ένα μήνυμα που έχουμε όλοι δει ή ακούσει και αντικατοπτρίζει την προσπάθεια των δισκογραφικών εταιρειών να σταματήσουν το παράνομο κατέβασμα τραγουδιών από το Internet...Κατά την γνώμη μου αυτό δεν ισχύει γιατί στη πραγματικότητα η πειρατεία δεν σκοτώνει την μουσική αλλά αντίθετα η πειρατεία σκοτώνει ξεκάθαρα τις δισκογραφικές. Κακά τα ψέματα η μουσική βιομηχανία ήταν πάντα από τις πιο κερδοφόρες ακόμα και από την εποχή του βινυλίου. Παλαιότερα όταν υπήρχαν το βινύλιο και οι κασέτες οι δισκογραφικές είχαν το μονοπώλιο και πίστευαν ότι θα συνεχίσουν να το έχουν και στο μέλλον. Αυτό που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ήταν η γρήγορη εξάπλωση του ίντερνετ και οι εμφάνιση των ''πειρατών'' . Αυτό ήταν η αρχή του τέλους των εταιρειών καθώς ο κόσμος προτιμούσε να κατεβάζει δωρεάν τα τραγούδια ή τα albums με άμεσο αποτέλεσμα την ραγδαία πτώση των εσόδων. Όλοι θυμόμαστε το σάλο, το χάος που επικράτησε όταν πρωτοδημιουργήθηκε το Napster και τις διαμάχες στα δικαστήρια. Το πρόγραμμα αυτό είχε ως στόχο το δωρεάν διαμοιρασμό μουσικής ανάμεσα στον κόσμο χωρίς περιορισμούς και οικονομικές επιβαρύνσεις. Έναν στόχο όμως που οι δισκογραφικές δέχθηκαν ως απειλή και όπου έδειξαν μέσα από τις πράξεις τους το πραγματικό τους πρόσωπο.
Πέρα όμως από τα ιστορικά γεγονότα θα μιλήσω για το μεγαλύτερο θετικό στοιχείο που έχει η πειρατεία. Όλοι μας έχουμε έναν αγαπημένο καλλιτέχνη ή ένα αγαπημένο συγκρότημα που όταν κυκλοφορεί ένα νέο album σπεύδουμε να το ακούσουμε και φυσικά πρώτα να το αγοράσουμε. Θα μπορούσα να πω ότι από προσωπική πείρα ότι συνήθως αυτό που περιμένουμε δεν είναι αυτό που παίρνουμε. Και εδώ μπαίνει η πειρατεία, η οποία μας δίνει την δυνατότητα να ακούσουμε το νέα τραγούδια και αν μας αρέσουν στην συνέχεια να προβούμε και να αγοράσουμε το εν λόγο album. Γιαυτό το λόγο η πειρατεία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έγκλημα, γιατί κατεβάζοντας ένα τραγούδι από το internet δεν σκοτώνουμε την μουσική αλλά τις τσέπες των δισκογραφικών. Αν προσπαθούσαν και αυτές από την μεριά τους και αντί να ανεβάζουν τις τιμές τις κατέβασαν λιγάκι τότε και μόνο τότε ίσως όλοι μας επιστρέψουμε στην αγορά των cd. Α και κάτι τελευταίο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι : ΑΓΑΠΗΤΕΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΗΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΜΕ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....!!!!!
Η ψηφοφορια ξεκινησε και ηδη εχει καταμετρηθει μια ψηφος....Ποιος πιστευεις οτι πρεπει να θεωρειτε ως ο καλυτερος dj στον κοσμο??? Και η δικη σου ψηφος μετραει ;) (Η ψηφοφορία γίνεται επάνω δεξιά)
Ως δεύτερο άρθρο αποφάσισα να ανοίξω ένα θέμα που έχει προκαλέσει πάρα πολλές διαμάχες στην μουσική σκηνή και ανάμεσα σε επαγγελματίες αλλά και κυρίως ανάμεσα στον απλό κόσμο....DUBSTEP....οοο ναι το είπα dubstep...η dubstep αποτελεί ένα μουσικό είδος που θα μπορούσε θεωρητικά να είναι νέο μιας και έχει δημιουργηθεί και έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια,πιο συγκεκριμένα έκανε τις αρχές του στην Αγγλία το 1998.
Αυτό θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν η αρχή, μια μικρή αρχή που μεγάλωσε μέσα από την προώθηση του club Plastic People στο Λονδίνο το 2001. Η καθιέρωση του έγινε το 2002 με την dubstep να γίνεται πιο γνωστή και με την βοήθεια μουσικών παραγωγών στην Αγγλία να ακούγεται ολοένα και περισσότερο λόγω καλλιτεχνών όπως ο Skrillex, o SSkream, oι Μt Eden και πολλοί άλλοι.
Η Dubstep είναι ένα ιδιαίτερο είδος μουσικής που θα μπορούσε στο μέλλον να ενταχθεί πλήρως στην μουσική βιομηχανία και να αναδειχθεί όπως και τα υπόλοιπα. Παρόλα αυτά όμως δέχεται συνεχώς έντονη κριτική και αποδοκιμασίες από πάρα πολλούς ανθρώπους είτε αυτοί είναι επαγγελματίες είτε είναι απλοί πολίτες. Θα μπορούσα να μιλήσω γενικά αλλά δεν έχω την απαραίτητη να μιλήσω για τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και κατά πόσο δημοφιλής είναι η dubstep εκεί, ως Έλληνας όμως και έχοντας μιλήσει με αρκετούς ανθρώπους μεγάλους και μικρούς αλλά και έχοντας διαβάσει αρκετά άρθρα μπορώ να πω πως έχω αποκομίσει ικανοποιητικά στοιχεία για την δημοτικότητα της Dubstep στον ελλαδικό χώρο. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν την αποδέχονται, την κατακρίνουν και μερικές φορές δεν την αναφέρουν καν ως ένα μουσικό είδος αλλά ως κάτι που απλά δεν πρέπει να υπάρχει. Αυτό κατά την άποψη μου είναι γελοίο αλλά και λυπηρό. Δυστηχώς το 60% των Ελλήνων δεν θεωρούν ότι ένα είδος μουσικής αν δεν ακούγεται στην Αμερική ή γενικότερα αν δεν είναι διάσημο μπορεί να ακουστεί. Αυτή βέβαια είναι η προσωπική άποψη του καθενός και εγώ δεν είμαι κάποιος που μπορεί να την αλλάξει. Αυτό που θέλω να πω όμως μέσα από αυτό το κείμενο είναι ότι ΗΡΕΜΗΣΤΕ ΛΙΓΟ, δηλαδή αν δεν είναι Rihanna, David Guetta, Tiesto, Madonna κλπ ή στον αντίποδα Stan, Ρουβάς και Βανδή δεν πρέπει να το ακούμε ή είναι άθλιο. ΈΛΛΗΝΕΣ μουσικόφιλοι (δεν αναφέρομαι στους υπόλοιπους που ακούνε κάτι και το αναπλάθουν χωρίς πραγματική προσωπικά άποψη ) εκσυγχρονιστείτε λίγο, βγάλτε τις παροπίδες και δείτε γύρω σας , ζούμε στην εποχή του ηλεκτρονικού ήχου και των dj, το ότι κάτι είναι νέο ή περίεργο ή κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχετε συνηθίσει δεν σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίπτεται. Για πολλούς πάει κάπως έτσι DUBSTEP=SKRILLEX, δεν είναι όμως έτσι, υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες στην dubstep και ο καθένας προσφέρει διαφορετικά ακούσματα, μην κατηγοριοποιείται τα πάντα...ΑΝΟΙΧΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΗΝ ΤΙΣ ΑΠΟΡΙΠΤΕΤΑΙ...!!!!
>
Lets face it... Ο κοσμος εχει αλλαξει, τα προβληματα καθημερινα μεγαλωνουν, η δυστηχια κυριευει τους ανθρωπους ολο και περισσοτερο...Η μουσικη ομως ηταν και παντα θα ειναι ενας τροπος για να ξεφυγουμε απο την καθημερινοτητα και απο ολα τα προβληματα που ακολουθουν...Απο τα αρχαια χρονια οι ανθρωποι αποζητουν την μουσικη ως ενα μεσο για να περασουν καλα, να διασκεδασουν και να χορεψουν...Για αυτο το λογο αποφασισα και εγω να κανω αυτο το Blog...Η μουσικη ειναι ο μεγαλυτερος μου ερωτας, δεν νομιζω να εχει υπαρξει μερα στην ζωη μου που να μην εχω ακουσει μουσικη...ειναι το παθος μου..ακουω και παιζω μουσικη...ναι ειμαι κ dj αλλα οι ευκαιριες που ειχα μεχρι τωρα ηταν μικρες και περιορισμενες σε party φιλων....οταν παιζω ομως μουσικη δεν κοιταω να βαζω τραγουδια π αρεσουν σε μενα γιατι κατα την γνωμη μου η δουλεια του dj ειναι να φερνει χαμογελα στον κοσμο που το ακουει.Οποτε μεσα απο αυτο το Blog θα προσπαθησω και εγω να κανω ενα βημα σε αυτο το μεγαλο κομματι του κοσμου μας που λεγετε μουσικη βιομηχανια :)
TURN UP THE VOLUME ..!! LETS MAKE THIS WORLD A BIG CLUB...!!!
EVERYBODY START DANCING
